اردیبهشت هم دارد یک به یک روزهایش گذر میکند از پس سال
پس به قول مرتضی کجایی؟
اردیبهشت هم به تن ارزوهامان جامه نپوشاند
اردیبهشت هم دردانه یارمان را از رفتن بین راه پشیمان نکرد
اردیبهشت هم توان رویارویی با
نمیگویم تقدیر ...بی ارضگی هایمان را نداشت
اری من دلیل همه ی نرسیدن ها رفتن ها نشدن ها راخودمان میدانم...
پس کجایی ؟
خودم
خودت
را میگویم
مایی که اصلا معلوم نیست زنده ایم یا مرده
فقط لاف زندگی میزنیم...
پیدا شو ....
|